rozdział 1

Edit 1 [31.01.2014]

Rozdział 1

Obudził się w dziwnym pokoju. Jedno było pewne. Nie był tutaj nigdy w życiu… Chociaż…

 Nagle wspomnienia wczorajszego dnia zaczęły napływać. Wieczorny spacer, podekscytowani ludzie i pożar domu wujostwa. Rozmowa z policjantem, śmierć rodziny i sierociniec. Wszystko zaczęło się układać w jedną, logiczną całość.

 Do jego głowy zaczęły napływać myśli. Miał nadzieję że Zakon szybko go stąd zabierze, bo jak nie zdążą może go zaadoptować byle jaka rodzina, a znając jego pechowe szczęście, pewnie będzie to rodzina należąca do sług Voldemorta- Śmierciożercy.

Usiadł na łóżku pod ścianą i podwinął nogi pod brodę. Świadomość, że już nie ma się rodziny była przytłaczająca. Został sam. Zostali mu tylko przyjaciele, ale czy będą chcieli przyjaźnić się z sierotą? Czy go nie odrzucą? Oto jest pytanie.

 Z jego rażąco zielonych i smutnych oczów leciały łzy. Prawdopodobnie nie ma już przyjaciół, rodziny, nie ma nikogo. Samotność. Tylko ona została. 

 Usłyszał ciche i niepewne pukanie do drzwi. Po chwili pojawiła się w nich młoda kobieta o czarnych, długich włosach i niebieskich oczach. Twarz miała niepewną, jakby bała się coś powiedzieć. Patrzyła na siedzącego młodzieńca ze smutkiem w oczach. Wiedziała, że stracił kiedyś przez morderstwo rodziców, a teraz także z tego samego powodu swoją jedyną rodzinę. 

-Witaj chłopcze - odezwała się niepewnie. Chłopak o kruczoczarnych włosach podniósł na nią swój zrozpaczony wzrok. Kobieta przeraziła się nie na żarty. Miał on zdecydowanie za stare oczy jak na swój wiek. - Jestem Kathy Clarksone, mam 31 lat i jestem dyrektorką tej placówki.  Przedstawisz się?

-Jestem Harry Potter, mam za tydzień szesnaste urodziny.- odpowiedział smętnym głosem, nawet nie patrząc na kobietę.

- Dobrze to jak coś o sobie wiemy to może zejdziemy na śniadanie? Przedstawię cię innym.

-Nie wiem czy to dobry pomysł...

-Musisz coś jeść! Idź do łazienki i się ogarnij, bo wyglądasz na siedem nieszczęść! Zaraz schodzimy na śniadanie.

 Harry chcąc nie chcąc, wziął ubrania, które podała mu kobieta i poszedł do łazienki.

 Łazienka była mała w kolorach zielono-srebrnym. Harry’emu przypominała trochę dom Slytherinu, ale cóż, jak mus to mus. Wziął krótki prysznic i przebrał się w swój nowy codzienny strój. Jego nowy mundurek składał się z granatowej, niewygodnej kamizelki i szarych spodni. Jak się później dowiedział, miał się w to ubierać na posiłki i spotkania z ludźmi tu przychodzącymi. Kiedy indziej mógł nosić swoje własne rzeczy.

 Wyszedł z łazienki i poszedł za Kathy do jadalni, na w jego mniemaniu pewną śmierć. Zdecydowanie nie był jeszcze gotowy na konfrontacje z innymi.